این رمان، در رفت و برگشت بین گذشته و حال، روایتی از زندگی یک روزنامهنگار است که برای سفر به کربلا نه دعوت که احضار میشود. موذنی در این اثر از رخدادهایی مانند زیارت و آیین راهپیمایی اربعین برای نقل داستان زندگی حضرت زینب(س) بهره برده است.
این اثر برگردان فارسی کتاب «يوم الطَّف» تألیف شیخ هادی نجفی است. «روزنامهی عاشورا» گزارشی است مبسوط و تا حد امکان دقیق از رخدادهای روز عاشورا که بر بنیاد منابع و متون تاریخی و روایی و ادبی گوناگون و اغلب کهن تدوین یافته است. نویسندهی کتاب، براساس منابع و مقاتل مختلف معتبر، گزارشهای گوناگون در خصوص شهادت هر یک از شهیدان کربلا را بهترتیب تاریخی کنار هم نهاده و اغلب به مقایسه و جرح و تعدیل آنها نیز پرداخته است.
«وقعة الطف» تلاش برای بازسازی مقتل ابومخنف با گرددآوری و تدوین نقلهای بازمانده از آن کتاب است که با تلاش محمدهادی یوسفی غروی فراهم شده است. این کتاب را میتوان کهنترین گزارش مکتوب از واقعهی کربلا دانست. در ترجمهی کتاب مذکور، تحقیقات مترجم به ارزش علمی کتاب افزوده است. ازجمله میتوان به ذکر شرح حال همهی شخصیتهای مرتبط با واقعهی کربلا براساس منابع علمی در پیوست کتاب اشاره کرد.
در این کتاب تلاش شده است از مبدأ حوزۀ نظری «ارتباطات آیینی» و بهکمک رهیافت «مردمنگاری»، فرایند ورود و خروج آیینی تلویزیون ایران به دو نوع مناسبت «حزن مذهبی» و «فرح مذهبی» ثبت شود. همچنین با فراوری دادههای مردمنگارانه، مؤلفههای اصلی در آیینیسازی شادی و غم در تلویزیون ایران استخراج و صورتبندی گردد.
این کتاب نشان میدهد صوفیه (اعم از قلندریه و اهل فتوت) در بسیاری از آیینهای عزاداری بهطور اساسی و تعیینکننده تأثیر گذاشته و منشأ بسیاری از آنهاست. برایناساس، بسیاری از آیینها و عناصر عزاداری یا بهکلی صوفیانه است یا اینکه صوفیان واسطهی انتقال آن از فرهنگ ایرانی و شرقی به فرهنگ شیعی و اسلامی بودهاند.